Halloween American Style

Alweer een tijdje geleden dat ik een blog heb geschreven. En aangezien Rachnel ook een blog aan het schrijven is nu, kan ik natuurlijk niet achterblijven.

We waren gebleven bij Letchworth State Park. Daarna was er op 20 oktober een borrel/bijeenkomst/gelegenheid om je helemaal vol te vreten voor international students. Hadden wij natuurlijk wel zin in, want free food betekent dat er minder geld van je mealplan af gaat, en minder geld van je mealplan af betekent dat er aan het einde van het semester nog ruimte op je mealplan is om je, wederom, ergens vol te gaan vreten :D Dus ging ik samen met Jalien, Corinna en alle Koreanen ongeveer naar Main Street, naar het huis van de principle. Er waren best veel international students, niet alleen die mensen die hier maar voor een semester zijn, maar ook de mensen die hier 4 jaar komen studeren. Er was inderdaad erg veel eten, inclusief mini-cheescakejes die we natuurlijk MOESTEN proberen. Toen we daar stonden te praten kwamen Matt en Ryan van het hockeyteam met ons praten, ze herkenden ons nog van de introductie. Toen bleek dat het hele hockeyteam er was, en dat er ongeveer geen enkele Amerikaan in het hockeyteam zit. Allemaal import uit Canada. En toen hebben Jalien en ik ook meteen geconstateerd dat Canadese jongens een stuk knapper zijn dan Amerikanen. Vreemd dat dat zo kan verschillen... Of misschien selecteren ze de teamladen van hockey gewoon op hoe knap ze zijn :)

Ondertussen was ik bezig met een interessant, maar ERG moeilijk en ERG lang essay voor American Public Address, over de toespraak die Reagan gegeven heeft toen de Space Shuttle Challenger explodeerde. Het was best wel moeilijk en daarom had ik zelfs nog een afspraak met de professor gemaakt zodat hij me het een en ander uit kon leggen. Ik helemaal trots op mezelf natuurlijk, want “personal initiative” is hier erg belangrijk. Ik was nu helemaal overtuigd dat ik sowieso een A+ zou krijgen voor mijn persoonlijk initiatief en mijn participatie. Hopelijk klopt dat. Maargoed, meneer Bulsys was erg behulpzaam en ik kon weer verder met mijn essay. Ik had bedacht dat het ook een goed idee zou zijn om boeken uit de bieb te gaan halen voor mijn essay. Ja jongens, boeken bestaan nog, echt waar. Een van de bibliothecarissen/bibliothecari/weet ik veel hielp me met het vinden van boeken. Helaas waren erg veel boeken over Reagan uitgeleend, dus ik kon er maar 2 meenemen. Die mocht ik zelf gaan zoeken in die enorme bieb. Hels karwei. Maar ze hebben daar wel echt hele oude boeken, supergaaf, uit 1700 ofzo. Dus ging ik uiteindelijk gewapend met 2 boeken van 1000 pagina’s terug naar mijn kamertje om me weer te verdiepen in deze uiterst interessante kwestie. Om er vervolgens achter te komen dat er geen nuttige info in die boeken stond, en dat er over mijn onderzoeksvraag ook vrijwel niks te vinden was. Dus heb ik die vraag zo goed als ik kon beantwoord met vooral een hoop geklets :D Gelukkig houdt Bulsys wel van geklets, dus ik hoop dat hij me even een hoog cijfer geeft. En ja, die andere 10 boeken die de bibliothecaris voor me besteld had kwamen ongeveer een week te laat aan.

We hebben ook vrienden gemaakt met een van de mannen die bij Letchworth eten kookt. Hij heet Rafael en hij is zo grappig. Hij vraagt altijd hoe het met ons gaat en hij wil altijd mijn eten op mijn bord scheppen, terwijl je dat eigenlijk zelf moet doen. Hij vertelde dat hij als Spice Girl verkleed gaat met Halloween :D En hij heeft een vriend in Nederland, dus hij was helemaal trots dat hij iemand kende uit het awesome land waar wij ook vandaan komen. Voordat we weggaan gaan we een keer met hem op de foto, dat wilde hij ook graag zei hij. Echt een hilarische man.

En toen, in de week van 20 oktober, kregen we een aangename en bizarre mededeling. Bij het tentamen Human Sexual Behavior aankomende dinsdag krijgen we een multiple-choice gedeelte in de les, en ook een gedeelte dat je mee naar huis mag nemen, en waar je een week over mag doen, met je boek erbij, voordat je het weer inlevert. Nou, goed dan. Lijkt me een prima deal. Of mijn kennis daardoor goed getest wordt is een ander punt :D

Op 24 oktober gingen Anandi, Rachnel en ik naar Walmart om cadeautjes te kopen voor Jalien, want die was 26 oktober jarig. We hebben sloffen, nagellak, oogpotlood, lippenstift en een armbandje gekocht. Ze werd 21, dus we vonden dat we toch een soort van 21-diner moesten houden. We hadden ons allemaal mooi aangekleed, dus we werden erg nagestaard terwijl we naar Big Tree Inn liepen. We hebben HEERLIJK gegeten. Ik had canneloni met spinazie, ricotta en mozzarella. Erg lekker, maar niet normaal hoeveel vet erop dreef. Dus ik ging het eraf halen met mijn vork, en heb uiteindelijk de canneloni maar op een ander bordje gelegd, zodat ik niet puur vet aan het eten was. Maar de oplettende lezer weet dat wij niet naar Big Tree Inn gingen voor de canneloni, maar, jawel, voor............wie weet het nog?................DE CHEESECAKE. Hij was nog steeds erg lekker, maar helaas vonden ze dat het nodig was dat wij op rantsoen gingen, want je kon de stukjes bijna niet eens zien, zo klein waren ze :D We hadden wel allemaal een foodcoma daarna, ik had zelfs de ochtend erna nog geen honger.

Op 29 oktober gingen we met een aantal international students pompoenen versieren, aangezien het bijna Halloween was. Iedereen had ook wat lekkers meegenomen, dus er was echt achterlijk veel voedsel. En pompoenen dus. Ik had die middag nog helemaal 2 pompoenen mee lopen zeulen van Walmart naar mijn kamer, en ik heb ze niet eens gebruikt. Het bleek namelijk best wel lastig om een pompoen te versieren. Je moet eerst de bovenkant eraf snijden, en dan al het vlees eruit halen. Daarna moest je een stencil op de pompoen plakken en kon je met allemaal zaagjes, boortjes, mesjes, en uitsteek-dingen de figuurtjes in de pompoen maken. De pompoen waar ik aan heb meegewerkt is nogal grandioos mislukt, maar anderen zijn wel heel mooi geworden. Daarna gingen we naar het Haunted House in een van de sorority huizen. Ik wilde eigenlijk niet, want ik ben bang voor alles wat eng is. En dat hebben de meeste mensen, dus laat het me even wat beter uitleggen :D Ik kan niet eens enge films kijken. Ik heb er een gekeken, en toen kon ik niet slapen tot 5 uur ‘s ochtends. En het duurde ongeveer 2 maanden voordat ik de beelden van die film uit mijn hoofd had. Dus sindsdien probeer ik alles wat ook maar een beetje eng is zo goed mogelijk te vermijden. Helaas had Sarah, meisje uit Engeland, me overgehaald om wel mee te komen, want zij was ook heel bang en dan zouden we samen heel bang zijn :) Dus wij naar dat huis, en we kwamen daar aan en het was echt heel eng. Je zag allemaal flikkerende lichtjes vanaf buiten, en je hoorde kettingzagen en valse piano’s, en vooral keihard gegil. Dus ik begon al te zweten, en Sarah ook. Als we met de hele groep door het huis mochten lopen was het minder eng geweest, want we waren met z’n twintigen ofzo, maar dat mocht helaas niet. Je mocht met 2/3/4 mensen lopen. Dus ik ging met Sarah, Rachnel en Emma. We moesten even wachten tot we aan de beurt waren, en toen we mochten gingen we de eerste kamer van het huis binnen en deden ze de deur achter ons dicht. Een meisje begon heel eng tegen ons te praten, en de kamer zag er ook heel eng uit. Een spookhuis maken in een woonhuis lijkt onmogelijk, nou, dan moeten jullie hier maar een keer komen kijken. Het was zo realistisch. Dus dat meisje was 20 seconden aan het praten, zegt Sarah: ik kan dit niet. Ik wil niet meer. Dus ik heel opgelucht: Oh, dan ga ik met je mee!! Dat meisje was meteen uit haar rol en zei, lekker Amerikaans: oh no that’s ok, you don’t have to do it, don’t worry, it’s fine. Dus toen gingen Sarah en ik weer naar buiten :D Allemaal mensen ons uitlachen natuurlijk. Maar serieus, als ik wel naar binnen was gegaan had ik weer 2 maanden slecht geslapen :)

Op 31 oktober was er weer een haunted house. De ‘slogan’ van dat haunted house was: “we promise you won’t be able to sleep tonight.” Nou, nee bedankt. We gingen ‘s avonds pizza eten van Uncle Vito’s!!! <3<3<3 En daarna hebben die gemene vriendinnen van mij me toch overgehaald om naar het haunted house te gaan. Hadden we daar 2 uur (serieus!) in de rij gestaan.........durfde ik weer niet. Maar Ruben, een van de Nederlandse jongens hier, noemde me een ‘gevoelig’ meisje omdat ik niet durfde, in plaats van een ‘bang’ meisje. En eigenlijk ben ik het daar wel mee eens, dus dat jullie het even weten: ik ben erg gevoelig :) Gisteren hadden we ook nog een Halloween-feestje. Ik ging samen met Jalien als duivel. We hadden een haarband met van die hoorntjes, en een staart :) En we hadden ook neptattoos gekocht, want dat wilde ik echt heel graag een keer doen. Dat heb ik namelijk nooit gedaan toen ik klein was. “Maar die zaten toch altijd in de fristi?” zei Thijs donderdag tijdens het skypen. Klopt inderdaad, maar helaas was ik het chocomel-meisje en niet het fristi-meisje. Dus ik heb mijn innerlijke kind weer naar boven gehaald en wilde neptattoos opplakken. En ook nepnagels, en glitterspray voor in je haar, en nepwimpers gebruiken. Helaas bleek dat de nepnagels en neptattoos niet echt werkten, dus hebben we met oogpotlood maar tattoos gemaakt :) Onze nepwimpers waren wel gelukt en die vond iedereen echt heel gaaf! Hieronder staan foto’s, maar jullie hebben ze vast ook al voorbij zien komen op Facebook :) Anandi ging als enge pop en Rachnel als vampier, en we gingen samen met Emma, Sarah, Jackie, Sam en Davitia naar een feestje van het zwemteam. Was heel gezellig, er waren ongeveer 10 jongens en 10 meisjes, dus het was echt 1 op 1 :D En het merendeel van de mensen was nogal dronken, waardoor ik ongeveer 10 keer een opmerking over mijn wimpers kreeg van dezelfde jongen, en waardoor ik ongeveer 5 keer tegen een andere jongen moest zeggen dat ik hier maar een semester studeerde :D Daarna gingen we naar een ander zwemteam-feest aan Mainstreet, maar helaas waren de mensen op dat feest het er niet zo mee eens dat wij als meisjes allemaal met de jongens mee kwamen. Iedereen keek ons heel boos aan (kon je niet heel serieus nemen want ze hadden allemaal Teletubbiepakken aan), en daarna zeiden ze dat we weg moesten gaan. Dus gingen we maar weg. Aangezien ik verschrikkelijk veel moest doen de volgende dag, en Anandi ook, besloten we om naar huis te gaan. Het was een erg leuke, first and last, Amerikaanse Halloween.