Random Stuff
Blijf op de hoogte en volg Anne
24 November 2014 | Verenigde Staten, Geneseo
Hallo allemaal :) Ik realiseerde me dat de hoeveelheid tijd tussen twee blogs steeds langer wordt. Da’s natuurlijk niet de bedoeling. Dus daarom ga ik jullie weer eens lekker vermaken met een beetje blog-kunst. Eerlijk gezegd heb ik echt geen idee waar ik vorige keer gebleven ben, dus ik ga maar even wat random dingen vertellen.
Allereerst: die zwarte, gehaakte bandjes die iedereen in de jaren 90, op de basisschool, om haar nek had, die zijn hier gewoon nog in!!!! Ik heb er al een aantal mensen mee zien lopen. Ik heb daarom een spelletje bedacht dat ik doe onder een saaie les. Het spelletje heet (ik bedenk nu snel een naam want het had geen naam): So You Think You Can Be European? Om dit spelletje te doen, neemt men een willekeurige Amerikaan. Na een keuring van zijn/haar kledingstijl constateert men: deze persoon kan in Europa leven, waar de kledingstijl wel verbeterd is sinds 1960, of deze persoon kan dat niet. Je kan dit spel ook omgekeerd doen: neem een Europeaan, en constateer of deze persoon een trainingsbroek, dan wel sweater, dan wel sloffen, dan wel een pyjamabroek of een ander niet zo flatteus kledingstuk in het openbaar draagt (en niet gaat sporten of een pyjamafeest heeft, dat moet er even bij gezegd worden). Is het antwoord ja, dan kan deze persoon regelrecht naar Amerika en heeft hij/zij niet eens een inburgeringscursus nodig.
Ten tweede wil ik even zeggen dat Nederlanders beter zijn in topografie dan Amerikanen. Elke keer als ik hier namelijk zeg dat ik uit Nederland kom, vragen ze zich eerst af waar dat ook alweer ligt (naast Zweden ergens, toch?). Laatst was er zelfs een Amerikaans meisje dat heel Europa voor een land aanzag. Nou ja, dan weet ik ook niet meer hoe ik moet reageren hoor. De tweede vraag is altijd of Holland hetzelfde is als The Netherlands. En dan moet je heel moeilijk gaan uitleggen dat Holland en The Netherlands hetzelfde is, maar dat Holland ook een provincie is, en dat er twee “Hollands” zijn, namelijk Noord en Zuid, blablabla. Derde vraag is welke taal wij spreken. Want ja, spreken we “Netherlands”, of “Hollandish”? Niemand weet dat het “Dutch” is.
Derde puntje op de agenda: gesprekken die je hebt met onbekenden tijdens het uitgaan. Die gesprekken gaan namelijk ongeveer altijd hetzelfde, en dan wel zo:
Stranger: Hi, I’m ... (laten we hem Josh noemen).
Me: Hi, I’m Anna (AnnE is een beetje moeilijk hier, zeker met harde muziek op de achtergrond enzo)
Josh: You’re an international student right?
Me: Yes, I’m from HOLLAND.
Josh: That’s so cool! I want to go to Holland sometime.
Me: Yeah you should, it’s the coolest place you’ll ever see (reclame maken gheghe :P).
Josh: Definitely. Are you from Amsterdam? (want ja, alle Nederlanders komen uit Amsterdam)
Me: No, I’m from Groningen (moet je weer helemaal gaan uitleggen waar Groningen ligt, terwijl ze daar toch niets van snappen, want ja, TOPOGRAFISCHE VAARDIGHEDEN)
Josh: I don’t know where that is haha.
Me: (Op dit punt leg ik altijd wat dingen uit over Groningen)
Josh: Sounds like a nice place.
Nou, jullie begrijpen de strekking wel. Het feit dat ik international student ben is erg interessant, maar als dat onderwerp afgesloten is, vinden ze je niet meer boeiend :D
En dan komen we nu bij het belangrijkste punt van vandaag: Ik ben naar Toronto geweest! Jawel, over de grens, naar een ander land. We gingen via Niagara Falls, dus ik heb de Falls by night gezien, heel mooi! Daarna gingen we naar Boston Pizza, want daar zouden we opgehaald worden door het Jaliens nichtje, Mirinda. Na de pizza gingen we bowlen. Was heel gezellig, we hebben zoveel lol gehad. We hebben allemaal filmpjes gemaakt van hoe ontzettend goed wij konden bowlen, was echt hilarisch ;D Ik zweer je, die baan waar wij op zaten was behekst ofzo. Ik gooide echt zo vaak ballen recht in het midden, en dan ging hij zonder een enkele aanleiding helemaal naar links, in de goot, geen enkele kegel geraakt. Nou, dat klopt niet. Om half 11 kwam Mirinda ons ophalen. Toen we naar de auto liepen, moesten we door het nostalgische Niagara Falls Canadian Side, dus kwamen we langs een omgevallen huis, een reuzenrad, verschillende fastfoodrestaurants, en natuurlijk, hoe kan het ook anders, een dinosaurus-themed golfpark. We moesten ongeveer 40 minuutjes rijden, en toen kwamen we bij het huis, in, jawel, Wainfleet. De ouders en Mirinda’s oudste broer waren nog wakker, dus we gingen nog met ze kletsen, ook al waren we doodmoe. Die ouders hadden enorme bakken met brownies (44, Rachnel had ze geteld) en andere koek (36 :D) om ons te voeren.
Om 6.20 mochten we opstaan de volgende dag. In Oakville ging de trein naar Toronto. In Toronto besloten we naar de CN-tower te gaan. Toen we naar boven wilden, bleek dat het $33 was om naar boven te gaan. Ja dahag. Het was in NYC goedkoper om op Rockefeller Center te gaan, terwijl je daar veel mooier uitzicht hebt. Toronto heeft welgeteld 4 grote gebouwen, waarvan 1 de CN-tower, maar als je daar op staat, heeft die hele skyline niet zo’n goed effect meer natuurlijk :D Dus besloten we om te kijken hoe duur het aquarium was, dat was naast die toren. Ook $35. Nee dus. Toen gingen we maar langs de haven lopen, want Pim wilde graag met de Ferry naar de Toronto Islands. Leek ons ook wel leuk. Het was stervenskoud. Er was echt bijna niemand aan die hele kade, alles was dicht. Het leek wel alsof Toronto met de kou aan zijn winterslaap was begonnen. Dus gingen we naar Old Town. Dat was wel mooi. We liepen nog over de Times Square van Toronto, en langs wat kerken enzo. We kwamen ook nog langs de langste weg van Canada, die loopt van daar 1800 kilometer ergens anders heen :) Sterk verhaal :)
Ook de volgende dag moesten we vroeg op, om kwart over 7, want we moesten naar de kerk :) Ze hadden banana bread voor ontbijt, zoooooooo lekker. We hadden voor de kerk allemaal keurig een rok aan. Anandi, Rachnel en ik waren veel eerder klaar dan de rest, dus gingen we in de woonkamer zitten. Twee van hun zoons zaten daar ook, en die begonnen ons vragen over de kerk te stellen. Hoe vaak we naar de kerk gingen, hoe vaak we gebedjes zeiden. En de vader kwam er toen ook nog bij staan. Toen voelde ik me wel een beetje onder druk gezet, bij deze familie die voor en na elke maaltijd bidt en elke zondag twee keer naar de kerk gaat. Maar ja, ik wilde ook gewoon eerlijk zijn, dus ik heb gezegd dat ik twee keer per jaar naar de kerk ga, en nooit bid. Later bedacht ik me nog dat dat stom was, want ik heb heel lang gewoon wel gebeden voordat ik ging slapen, en ik doe het nog steeds af en toe wel. Dus ik had echt een onuitwisbare indruk kunnen achterlaten, maar die kans heb ik aan me voorbij laten gaan helaas :) We hoopten dat we op tijd bij de kerk zouden zijn, maar natuurlijk waren we een beetje te laat. Dus de priester, ik weet niet precies hoe dat heet in de gereformeerde kerk, wees ons dat we wel op de bank VOORAAN in de kerk konden gaan zitten. VOORAAN!!! Iedereen staarde naar ons. En we hadden nog een probleem: we hadden geen idee wat we moesten doen. We keken allemaal vanuit onze ooghoeken wanneer mensen opstonden, welk boek ze vastpakten van de 3 liedboeken die ze hadden, welk lied ze zongen, wat we moesten zeggen. We hebben ook het hele eerste lied gewijd aan het uitvinden van het liedjessysteem. We snapten niet welk lied we moesten zingen en hebben daarom maar 100 keer dat boek doorgebladerd :D Het was trouwens wel grappig, want het is gewoon een soort Nederlandse commune daar. Iedereen had een Nederlandse achternaam. Niemand sprak Nederlands, maar ze hadden wel allemaal een Nederlandse achternaam, wat voor hen natuurlijk al genoeg was om te claimen dat ze Nederlands waren. De ouders gingen er vanuit dat wij het leuk zouden vinden om nog een keer een mis bij te wonen, maar Mirinda heeft ze ervan overtuigd dat dat teveel zou zijn voor ons. Dus gingen we naar het strand van Lake Erie, een van de grote meren. Het was zo gek, je kon de overkant wel zien, op sommige plekken, maar heeeel in de verte. En het klonk als de zee, er waren gewoon golven en een strand. Het zag er totaal niet uit als een meer. Na een tijdje ging het sneeuwen, dus toen hadden we sneeuw op het strand. Daarna ging Mirinda ons wat van de omgeving laten zien. Helaas was er iets met Mirinda’s auto waardoor iedereen steeds in slaap viel :D Jalien en ik waren de enigen die wakker waren. De omgeving was heel mooi, maar het is zo gek dat je daar overal zo ver moet rijden om ergens te komen. Een uur rijden is daar normaal. Komen wij hoor: “oh nee, ik wil niet naar Tilburg rijden, dat is wel 2 uur van Assen vandaan.” Daar lachen ze keihard om in Amerika en Canada. ‘s Avonds bracht Mirinda ons naar Niagara Falls. In de bus zat ik naast Rachnel en we waren ontzettend melig. De hele bus had waarschijnlijk een enorme hekel aan ons. Zo fijn dat je dan Nederlands kan praten, dan verstaat tenminste niemand waarom je zo hard lacht :) Na 2 uur waren we in Buffalo, en toen moesten we daar wachten op de volgende bus. En ook daar waren we melig, dit keer met Anandi erbij. En dus had ook het hele station van Buffalo een hekel aan ons. In de bus konden we niet naast elkaar zitten, dus toen was het afgelopen met de pret. Ik zat naast een gast die een tas vol met eten van de Subway had, en een literfles frisdrank. Toen ik naast hem kwam zitten, nam hij zijn tasje vol met eten op zijn schoot, in zijn armen. Hij was denk ik erg gehecht aan zijn Sub van de dag. Zijn fles fris vond hij minder lief, want die liet hij naast hem op de stoel (mijn stoel) liggen. En die fles was koud. Dus ik had de hele tijd een fles koud spul tegen mijn been, en dat voelde niet echt lekker. 2 uur later waren we in Rochester aangekomen, en daar moesten we nog even op de taxi wachten. Betalen bij de taxi was natuurlijk weer een probleem, dus dat duurde allemaal lang. Iedereen was moe, dus we gingen snel slapen, het was half 2 ofzo denk ik, 2 uur, toen we in Steuben waren.
En nog even om iedereen gerust te stellen: nee, ik ben niet ingesneeuwd. Inderdaad, 2 uur bij mij vandaan zit iedereen vast, en ligt er 2 meter sneeuw. Hier is er op donderdag heel veel gevallen, ongeveer 30 centimeter. Helaas heeft het gister en vandaag geregend, dus alle sneeuw is ook alweer weg. Ik hoop dat het volgende week op mijn verjaardag sneeuwt, dan heb ik eindelijk een keer sneeuw in plaats van regen.
Deze woensdag ga ik naar Washington voor 4 dagen, voor Thanksgiving Break, met Jalien en Anandi. Ik laat jullie daarna weten hoe het was! Lieeefs!! <3
Allereerst: die zwarte, gehaakte bandjes die iedereen in de jaren 90, op de basisschool, om haar nek had, die zijn hier gewoon nog in!!!! Ik heb er al een aantal mensen mee zien lopen. Ik heb daarom een spelletje bedacht dat ik doe onder een saaie les. Het spelletje heet (ik bedenk nu snel een naam want het had geen naam): So You Think You Can Be European? Om dit spelletje te doen, neemt men een willekeurige Amerikaan. Na een keuring van zijn/haar kledingstijl constateert men: deze persoon kan in Europa leven, waar de kledingstijl wel verbeterd is sinds 1960, of deze persoon kan dat niet. Je kan dit spel ook omgekeerd doen: neem een Europeaan, en constateer of deze persoon een trainingsbroek, dan wel sweater, dan wel sloffen, dan wel een pyjamabroek of een ander niet zo flatteus kledingstuk in het openbaar draagt (en niet gaat sporten of een pyjamafeest heeft, dat moet er even bij gezegd worden). Is het antwoord ja, dan kan deze persoon regelrecht naar Amerika en heeft hij/zij niet eens een inburgeringscursus nodig.
Ten tweede wil ik even zeggen dat Nederlanders beter zijn in topografie dan Amerikanen. Elke keer als ik hier namelijk zeg dat ik uit Nederland kom, vragen ze zich eerst af waar dat ook alweer ligt (naast Zweden ergens, toch?). Laatst was er zelfs een Amerikaans meisje dat heel Europa voor een land aanzag. Nou ja, dan weet ik ook niet meer hoe ik moet reageren hoor. De tweede vraag is altijd of Holland hetzelfde is als The Netherlands. En dan moet je heel moeilijk gaan uitleggen dat Holland en The Netherlands hetzelfde is, maar dat Holland ook een provincie is, en dat er twee “Hollands” zijn, namelijk Noord en Zuid, blablabla. Derde vraag is welke taal wij spreken. Want ja, spreken we “Netherlands”, of “Hollandish”? Niemand weet dat het “Dutch” is.
Derde puntje op de agenda: gesprekken die je hebt met onbekenden tijdens het uitgaan. Die gesprekken gaan namelijk ongeveer altijd hetzelfde, en dan wel zo:
Stranger: Hi, I’m ... (laten we hem Josh noemen).
Me: Hi, I’m Anna (AnnE is een beetje moeilijk hier, zeker met harde muziek op de achtergrond enzo)
Josh: You’re an international student right?
Me: Yes, I’m from HOLLAND.
Josh: That’s so cool! I want to go to Holland sometime.
Me: Yeah you should, it’s the coolest place you’ll ever see (reclame maken gheghe :P).
Josh: Definitely. Are you from Amsterdam? (want ja, alle Nederlanders komen uit Amsterdam)
Me: No, I’m from Groningen (moet je weer helemaal gaan uitleggen waar Groningen ligt, terwijl ze daar toch niets van snappen, want ja, TOPOGRAFISCHE VAARDIGHEDEN)
Josh: I don’t know where that is haha.
Me: (Op dit punt leg ik altijd wat dingen uit over Groningen)
Josh: Sounds like a nice place.
Nou, jullie begrijpen de strekking wel. Het feit dat ik international student ben is erg interessant, maar als dat onderwerp afgesloten is, vinden ze je niet meer boeiend :D
En dan komen we nu bij het belangrijkste punt van vandaag: Ik ben naar Toronto geweest! Jawel, over de grens, naar een ander land. We gingen via Niagara Falls, dus ik heb de Falls by night gezien, heel mooi! Daarna gingen we naar Boston Pizza, want daar zouden we opgehaald worden door het Jaliens nichtje, Mirinda. Na de pizza gingen we bowlen. Was heel gezellig, we hebben zoveel lol gehad. We hebben allemaal filmpjes gemaakt van hoe ontzettend goed wij konden bowlen, was echt hilarisch ;D Ik zweer je, die baan waar wij op zaten was behekst ofzo. Ik gooide echt zo vaak ballen recht in het midden, en dan ging hij zonder een enkele aanleiding helemaal naar links, in de goot, geen enkele kegel geraakt. Nou, dat klopt niet. Om half 11 kwam Mirinda ons ophalen. Toen we naar de auto liepen, moesten we door het nostalgische Niagara Falls Canadian Side, dus kwamen we langs een omgevallen huis, een reuzenrad, verschillende fastfoodrestaurants, en natuurlijk, hoe kan het ook anders, een dinosaurus-themed golfpark. We moesten ongeveer 40 minuutjes rijden, en toen kwamen we bij het huis, in, jawel, Wainfleet. De ouders en Mirinda’s oudste broer waren nog wakker, dus we gingen nog met ze kletsen, ook al waren we doodmoe. Die ouders hadden enorme bakken met brownies (44, Rachnel had ze geteld) en andere koek (36 :D) om ons te voeren.
Om 6.20 mochten we opstaan de volgende dag. In Oakville ging de trein naar Toronto. In Toronto besloten we naar de CN-tower te gaan. Toen we naar boven wilden, bleek dat het $33 was om naar boven te gaan. Ja dahag. Het was in NYC goedkoper om op Rockefeller Center te gaan, terwijl je daar veel mooier uitzicht hebt. Toronto heeft welgeteld 4 grote gebouwen, waarvan 1 de CN-tower, maar als je daar op staat, heeft die hele skyline niet zo’n goed effect meer natuurlijk :D Dus besloten we om te kijken hoe duur het aquarium was, dat was naast die toren. Ook $35. Nee dus. Toen gingen we maar langs de haven lopen, want Pim wilde graag met de Ferry naar de Toronto Islands. Leek ons ook wel leuk. Het was stervenskoud. Er was echt bijna niemand aan die hele kade, alles was dicht. Het leek wel alsof Toronto met de kou aan zijn winterslaap was begonnen. Dus gingen we naar Old Town. Dat was wel mooi. We liepen nog over de Times Square van Toronto, en langs wat kerken enzo. We kwamen ook nog langs de langste weg van Canada, die loopt van daar 1800 kilometer ergens anders heen :) Sterk verhaal :)
Ook de volgende dag moesten we vroeg op, om kwart over 7, want we moesten naar de kerk :) Ze hadden banana bread voor ontbijt, zoooooooo lekker. We hadden voor de kerk allemaal keurig een rok aan. Anandi, Rachnel en ik waren veel eerder klaar dan de rest, dus gingen we in de woonkamer zitten. Twee van hun zoons zaten daar ook, en die begonnen ons vragen over de kerk te stellen. Hoe vaak we naar de kerk gingen, hoe vaak we gebedjes zeiden. En de vader kwam er toen ook nog bij staan. Toen voelde ik me wel een beetje onder druk gezet, bij deze familie die voor en na elke maaltijd bidt en elke zondag twee keer naar de kerk gaat. Maar ja, ik wilde ook gewoon eerlijk zijn, dus ik heb gezegd dat ik twee keer per jaar naar de kerk ga, en nooit bid. Later bedacht ik me nog dat dat stom was, want ik heb heel lang gewoon wel gebeden voordat ik ging slapen, en ik doe het nog steeds af en toe wel. Dus ik had echt een onuitwisbare indruk kunnen achterlaten, maar die kans heb ik aan me voorbij laten gaan helaas :) We hoopten dat we op tijd bij de kerk zouden zijn, maar natuurlijk waren we een beetje te laat. Dus de priester, ik weet niet precies hoe dat heet in de gereformeerde kerk, wees ons dat we wel op de bank VOORAAN in de kerk konden gaan zitten. VOORAAN!!! Iedereen staarde naar ons. En we hadden nog een probleem: we hadden geen idee wat we moesten doen. We keken allemaal vanuit onze ooghoeken wanneer mensen opstonden, welk boek ze vastpakten van de 3 liedboeken die ze hadden, welk lied ze zongen, wat we moesten zeggen. We hebben ook het hele eerste lied gewijd aan het uitvinden van het liedjessysteem. We snapten niet welk lied we moesten zingen en hebben daarom maar 100 keer dat boek doorgebladerd :D Het was trouwens wel grappig, want het is gewoon een soort Nederlandse commune daar. Iedereen had een Nederlandse achternaam. Niemand sprak Nederlands, maar ze hadden wel allemaal een Nederlandse achternaam, wat voor hen natuurlijk al genoeg was om te claimen dat ze Nederlands waren. De ouders gingen er vanuit dat wij het leuk zouden vinden om nog een keer een mis bij te wonen, maar Mirinda heeft ze ervan overtuigd dat dat teveel zou zijn voor ons. Dus gingen we naar het strand van Lake Erie, een van de grote meren. Het was zo gek, je kon de overkant wel zien, op sommige plekken, maar heeeel in de verte. En het klonk als de zee, er waren gewoon golven en een strand. Het zag er totaal niet uit als een meer. Na een tijdje ging het sneeuwen, dus toen hadden we sneeuw op het strand. Daarna ging Mirinda ons wat van de omgeving laten zien. Helaas was er iets met Mirinda’s auto waardoor iedereen steeds in slaap viel :D Jalien en ik waren de enigen die wakker waren. De omgeving was heel mooi, maar het is zo gek dat je daar overal zo ver moet rijden om ergens te komen. Een uur rijden is daar normaal. Komen wij hoor: “oh nee, ik wil niet naar Tilburg rijden, dat is wel 2 uur van Assen vandaan.” Daar lachen ze keihard om in Amerika en Canada. ‘s Avonds bracht Mirinda ons naar Niagara Falls. In de bus zat ik naast Rachnel en we waren ontzettend melig. De hele bus had waarschijnlijk een enorme hekel aan ons. Zo fijn dat je dan Nederlands kan praten, dan verstaat tenminste niemand waarom je zo hard lacht :) Na 2 uur waren we in Buffalo, en toen moesten we daar wachten op de volgende bus. En ook daar waren we melig, dit keer met Anandi erbij. En dus had ook het hele station van Buffalo een hekel aan ons. In de bus konden we niet naast elkaar zitten, dus toen was het afgelopen met de pret. Ik zat naast een gast die een tas vol met eten van de Subway had, en een literfles frisdrank. Toen ik naast hem kwam zitten, nam hij zijn tasje vol met eten op zijn schoot, in zijn armen. Hij was denk ik erg gehecht aan zijn Sub van de dag. Zijn fles fris vond hij minder lief, want die liet hij naast hem op de stoel (mijn stoel) liggen. En die fles was koud. Dus ik had de hele tijd een fles koud spul tegen mijn been, en dat voelde niet echt lekker. 2 uur later waren we in Rochester aangekomen, en daar moesten we nog even op de taxi wachten. Betalen bij de taxi was natuurlijk weer een probleem, dus dat duurde allemaal lang. Iedereen was moe, dus we gingen snel slapen, het was half 2 ofzo denk ik, 2 uur, toen we in Steuben waren.
En nog even om iedereen gerust te stellen: nee, ik ben niet ingesneeuwd. Inderdaad, 2 uur bij mij vandaan zit iedereen vast, en ligt er 2 meter sneeuw. Hier is er op donderdag heel veel gevallen, ongeveer 30 centimeter. Helaas heeft het gister en vandaag geregend, dus alle sneeuw is ook alweer weg. Ik hoop dat het volgende week op mijn verjaardag sneeuwt, dan heb ik eindelijk een keer sneeuw in plaats van regen.
Deze woensdag ga ik naar Washington voor 4 dagen, voor Thanksgiving Break, met Jalien en Anandi. Ik laat jullie daarna weten hoe het was! Lieeefs!! <3
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
